Γίνονταν στην Ελευσίνα, την πέμπτη του Πυανεψιώνα μήνα (Οκτώβριος - Νοέμβριος), προς τιμή της Προηροσίας Δήμητρας και της Κόρης, με θυσία βοδιών «προ της αρόσεως» για την εξασφάλιση της ευφορίας της γης.

Από όλη την Ελλάδα προσέφεραν στη γιορτή τις απαρχές (πρώτους καρπούς) των δημητριακών, γιατί παλαιότερα όταν υπήρχε μεγάλη ξηρασία στην Ελλάδα και οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα το Μαντείο των Δελφών είχε συμβουλεύσει τους Αθηναίους να προσφέρουν θυσία "προηρόσια ή προηροσία" στη Δήμητρα εκ μέρους όλων των Ελλήνων. Μετά την προσφορά θυσίας η ξηρασία σταμάτησε κι όλες οι ελληνικές πόλεις σε ένδειξη ευγνωμοσύνης καθιέρωσαν να στέλνουν απαρχές κατά τη διάρκεια της γιορτής.

O κοινός λαός ονόμαζε αυτή τη θυσία Προαρκτούρια, επειδή ακτή ονόμαζαν και τον άρτο, ή κάποιο τμήμα του άρτου (Δημήτερος ακτή ).