Προσευχή

Η προσευχή συνόδευε κάθε μεγάλη γιορτή και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Με προσευχή άρχιζαν οι μεγάλες θυσίες που την εκφωνούσε ο ιερέας με δυνατή φωνή. Για κάθε περίσταση υπήρχαν τυποποιημένες προσευχές.

Προσευχή έκαναν στο ξεκίνημα της ημέρας (Ησίοδος, Έργα και Ημέραι) και στο ξεκίνημα γεύματος ή συμποσίου.

Πριν από τη μάχη προσευχόταν ο επικεφαλής του στρατεύματος.

Στην τραγωδία του Ασχύλου "Επτά επί Θήβας" (252) ο Ετεοκλής προσεύχεται ως εξής:

"Παρακάλεσε τους θεούς να πολεμήσουν με το μέρος μας. Άκουσε με τη σειρά σου την προσευχή μου και δώσε το σύνθημα για την ιερή κραυγή, τον τυχερό παιάνα, την ιερή επίκληση του θεού στις θυσίες μας, την κραυγή που μας λυτρώνει από το φόβο του πολέμου. Κι εγώ ορκίζομαι στους πάτριους θεούς, στους θεούς της γης, ... και υπόσχομαι ότι μετά το αίσιο πέρας όλων αυτών, αν σωθεί η πόλη μου, να προσφέρω στους βωμούς των θεών το αίμα των προβάτων και να θυσιάσω ταύρους και να ψάλλω ύμνο ευχαριστήριο και στα ιερά μας να κρεμάσω τα όπλα των εχθρών."